....PA UDHËTIM.......

....PA UDHËTIM.......

Valëzonte dallga përkundëte faljën time ta vinte në gjumin e madhë
dhe zgjonte të shtrira dhembjet e kristalta të ndjesisë femërore
unë urrejtjen sa herë e bëra nyje në gisht
dhe grushtin shtrëngova drejt kohës ta kthej në këngë e melodi
ku të përkundja dhe njëherë dashuritë e trupit të butë.
Valëzonte e kthjellët dallga e ngrihej para meje e bëhej lotë
e dhembje ...o Zot....
pse më rikthehesh pa qenie të gjallë në grembon time
pse krijohesh urrejtje kur dashurinë ke pikuar
në krijimin e globit fatal, ti ke gabuar?
Përplaset dallga nga skaji në skaj në anijen e udhëtimeve pa mua
nga dhera të largëta pa mallin më ngarkuar
po me një grembo e mbushur në urrejtje e faj
të mbysë qelizen me kaq dhembje krijuar
unë eci...në kohë e ngrirë me dhembje, kafshimi në trupin tim të brishtë
nga krijesa ime coptuar.