Pastaj....

Pastaj....

Pastaj çdo gjë mori përmasa të çuditëshme
u derdhën të gjitha si në kupë të kohës
gërryen edhe pikën e fundit të shpresës
tek rridhte në trajëktorën e tokës.
U rënditën qëlizat gjuhës rrjesht para buzëve
mbështetur të pinë me fund këtë ''lamtumirë"
kaçurrela që lotë mbulojnë në faqe, paskan zgjeghur
të derdhën mbi gjoks rreth qafës
dhembjet të mbulojnë drejt qiellit
drejt puthjes tënde që pret aty plot dëshirë!